Geïnspireerd op mijn goede ervaringen in een workshop: hoe schilder je het licht in een glas, begon ik gistermiddag fluitend aan mijn laatste inzending voor de cursus Land, lucht en water.

Wat heb ik al veel geleerd van Margo en mijn medecursisten realiseerde ik ineens. En wat wil ik graag nog veel meer leren.

Ik heb wel even lopen piechen hoe ik dit klusje het beste zou kunnen klaren. Ik had een niet eenvoudige inspiratiefoto gekozen, die veel elementen bevatte die heel geschikt waren voor de opdracht: water, weerspiegeling en schaduw.

Eerste afwegingen: wat wil ik weergeven en hoe. Wat is de beste volgorde en hoe voorkom ik doorlopen. Geduld en faseren, dat was de oplossing. En houd het overzichtelijk. Ik heb maar een deel van mijn inspiratiefoto gebruikt en er eigen elementen aan toegevoegd.

Ben begonnen met de heuvels, horizon en weerschijn. Drogen. Vervolgens heb ik de lucht erboven gezet en er mooie wolken ingezet. Daarna de boomstammetjes plus hun weerschijn en schaduw opgezet en toen stonk ik toch weer in mijn valkuil, om er nog gauw een paaltje voor te zetten, omdat ik die zo leuk vind om te schilderen, dus toen werd het toch weer een beetje druk. Ook di meteen geschilderd met weerschijn en schaduw. Drogen wederom en lekker een uurtje in de tuin gewerkt.

Vervolgens moest het water en de weerschijn van de lucht daarin geschilderd en daar liep ik effe vast, want ik had mooi rose in mijn lucht, maar hoe had ik die nou toch gemaakt en waar moet die precies zitten? En, o ja, die kleine beetjes groenig als verbinding met het groen uit het paaltje moesten er ook nog in. En ik had expres een heel wit wolkje in mijn lucht vanwege het effect in de weerschijn, maar vergat het bijna bij het schilderen van het water.

Op het laatst pas de takken van de bomen erin geschilderd en hun weerschijn. Lastig om daar nog de rimpeling van het water in weer te geven, want dat droogde enorm snel.

Natuurlijk is niet alles zoals ik het wilde hebben geworden, maar ik heb besloten dat het kritische oog vandaag dicht blijft. Schilderen is niet alleen een uiterlijk, maar veel meer nog een innerlijk proces. Je wordt geconfronteerd met je eigen specifieke vorm van negativiteit en steeds weer is het een groot wonder, dat wanneer je mild blijft naar jezelf zonder toegeeflijk te worden, je dit terugziet in je werk. En nee, dat lukt niet altijd…maar deze keer wel!

Margo, ik hoor heel graag jouw tips.

Heb ik bv die volgorde goed aangepakt?

Kijk verder » 3 reacties